Dag 14
Door: Annelijn en Patrick
Blijf op de hoogte en volg Noida
20 Juli 2015 | India, New Delhi
Dag 14
Na een 5 uur lange treinreis kwamen we aan in Noida. We moeten toegeven dat deze trein beter was dan de eerste trein. We hadden heerlijke vliegtuigstoelen , stopcontacten en we kregen eten en drinken. Het enige nadeel was de wc, zodra je het hokje van de WC betrad werd je overvallen door een golf van hitte en stank. We gingen er een station eerder uit, dus we kwamen eerder aan dan verwacht. Mathew kwam ons weer ophalen met z’n bussie en om half 12 lagen we weer lekker in ons bedje. Het slapen was weer wat lastiger in de hitte, we stonden weer met ouderwets brakke koppen op, dus we misten Derahdun wel een beetje.
Zondagochtend gingen we richting de kerk, waar pastor John een uitgebreide preek hield, dus er zijn flink wat pepermuntjes doorheen gegaan. Dit heeft ook te maken met dat er nog een tolk was om alles te vertalen in het Hindi. Verder had onze groep ook weer een inbreng in de dienst door een paar liedjes te zingen, de gemeente ging weer flink los op ‘king of kings’ en ook ‘10000 reasons’ viel goed in de smaak. Het was weer bijzonder om te zien hoe uitbundig deze mensen hun geloof beleven. Het bekertje ranja na afloop voelde bijna als de Blije Mare.
Na de kerkdienst ging onze groep richting ‘The girls home’ waar ons een heerlijke lunch werd voorgeschoteld. Na de lunch werd ons het verdrietige nieuws vertelt dat er een meisje in het ziekenhuis lag en dat zij uiteindelijk zou te komen overlijden. Dit nieuws hakte er in bij de groep. Er werd ons verder vertelt dat de meisjes nog niet wisten dat het heel slecht met haar ging. Toen onze groep naar boven ging, gingen de meisjes bidden voor haar. Dit was heftig om te zien hoe begaan de meisjes zijn met het lot van hun zus. Verschillende groepsleden zaten naast meisjes die in huilen uitbarsten en baden voor het meisje. Wij wisten al dat het minder met haar ging en om dan mensen zo emotioneel te zien, was heftig maar we probeerde er wel voor hun te zijn en ze te troosten tot zo ver dat kon. Uiteindelijk is het meisje ’s avonds overleden. Onze plannen naar de markt werden gecanceld door de groep, we waren het allemaal met elkaar eens dat het niet kon om nu de markt te gaan. Pastor John en zijn vrouw Annie waren ook kapot van het nieuws , maar vertelden ons dat wij evengoed naar de markt konden gaan. Samsalabem ( alias Sam) bracht ons naar de markt, waar het krioelde van mensen, auto’s, geuren en tuktuk’s. Een gekkenhuis waar je geen meter kon lopen of je raakte iemand aan, dus het was best een gedoe om te shoppen, stilstaan met zo’n grote groep ging niet makkelijk.
We gingen voor souvenirs en vonden op de markt voornamelijk spullen die bij ons 10 jaar geleden in waren en nauwelijks toeristische prulletjes. Toch hebben een paar mensen wat gekocht, waarbij afdingen erbij hoort hier. De prijs gaat volgens Sam een paar keer in de verdubbelaar, dus als de beste meneer er 1000 roepies voor vroeg, moesten wij beginnen met 200. Sam hielp ons met afdingen, waardoor we goede deals maakten.
Toen gingen we lopend op weg naar het eten, waarbij we autowegen moesten passeren. Terwijl je het idee hebt dat je elk moment een paar tenen kan kwijtraken aan een auto, begon het toch vertrouwd te voelen en steken ook wij inmiddels over zonder de links-rechts-links regel. Aangekomen bij het eetcentrum, was de vraag waar we gingen eten. Het voorstel van Sam om bij een Indisch restaurant te eten werd weggelachen bij het zien van de McDonald’s, Pizza Hut en de KFC. De KFC viel snel af omdat we al aardig wat kip naar binnen hebben gewerkt. Het was een beetje chaos waar we zouden eten omdat het bijna nergens kon met 17 man. Uiteindelijk naar Domino’s pizza waar de Margerita’s en Vegetarische pizza’s een ware verademing waren na al dat rijst. Daarna gingen we met de bus terug voor onze laatste Indische nacht.
Ten slotte nog wat tekst van een Indisch jochie: ggggggggggggggggggggggggggggggggggggggggggjggggcccccccccccccccr rvrvrrrrrrrrrxxxxx.
Wie de betekenis van deze afkorting kan uitleggen krijgt een sticker.
Ps. Nog een oproep voor de ouders: wij vermoeden dat dinsdag niemand behoefte heeft aan ook maar 1 korrel rijst. Helene en Petra: wij weten dat jullie deze blog lezen, een broodje kroket zou heerlijk zijn. Groetjes Patlijn
Na een 5 uur lange treinreis kwamen we aan in Noida. We moeten toegeven dat deze trein beter was dan de eerste trein. We hadden heerlijke vliegtuigstoelen , stopcontacten en we kregen eten en drinken. Het enige nadeel was de wc, zodra je het hokje van de WC betrad werd je overvallen door een golf van hitte en stank. We gingen er een station eerder uit, dus we kwamen eerder aan dan verwacht. Mathew kwam ons weer ophalen met z’n bussie en om half 12 lagen we weer lekker in ons bedje. Het slapen was weer wat lastiger in de hitte, we stonden weer met ouderwets brakke koppen op, dus we misten Derahdun wel een beetje.
Zondagochtend gingen we richting de kerk, waar pastor John een uitgebreide preek hield, dus er zijn flink wat pepermuntjes doorheen gegaan. Dit heeft ook te maken met dat er nog een tolk was om alles te vertalen in het Hindi. Verder had onze groep ook weer een inbreng in de dienst door een paar liedjes te zingen, de gemeente ging weer flink los op ‘king of kings’ en ook ‘10000 reasons’ viel goed in de smaak. Het was weer bijzonder om te zien hoe uitbundig deze mensen hun geloof beleven. Het bekertje ranja na afloop voelde bijna als de Blije Mare.
Na de kerkdienst ging onze groep richting ‘The girls home’ waar ons een heerlijke lunch werd voorgeschoteld. Na de lunch werd ons het verdrietige nieuws vertelt dat er een meisje in het ziekenhuis lag en dat zij uiteindelijk zou te komen overlijden. Dit nieuws hakte er in bij de groep. Er werd ons verder vertelt dat de meisjes nog niet wisten dat het heel slecht met haar ging. Toen onze groep naar boven ging, gingen de meisjes bidden voor haar. Dit was heftig om te zien hoe begaan de meisjes zijn met het lot van hun zus. Verschillende groepsleden zaten naast meisjes die in huilen uitbarsten en baden voor het meisje. Wij wisten al dat het minder met haar ging en om dan mensen zo emotioneel te zien, was heftig maar we probeerde er wel voor hun te zijn en ze te troosten tot zo ver dat kon. Uiteindelijk is het meisje ’s avonds overleden. Onze plannen naar de markt werden gecanceld door de groep, we waren het allemaal met elkaar eens dat het niet kon om nu de markt te gaan. Pastor John en zijn vrouw Annie waren ook kapot van het nieuws , maar vertelden ons dat wij evengoed naar de markt konden gaan. Samsalabem ( alias Sam) bracht ons naar de markt, waar het krioelde van mensen, auto’s, geuren en tuktuk’s. Een gekkenhuis waar je geen meter kon lopen of je raakte iemand aan, dus het was best een gedoe om te shoppen, stilstaan met zo’n grote groep ging niet makkelijk.
We gingen voor souvenirs en vonden op de markt voornamelijk spullen die bij ons 10 jaar geleden in waren en nauwelijks toeristische prulletjes. Toch hebben een paar mensen wat gekocht, waarbij afdingen erbij hoort hier. De prijs gaat volgens Sam een paar keer in de verdubbelaar, dus als de beste meneer er 1000 roepies voor vroeg, moesten wij beginnen met 200. Sam hielp ons met afdingen, waardoor we goede deals maakten.
Toen gingen we lopend op weg naar het eten, waarbij we autowegen moesten passeren. Terwijl je het idee hebt dat je elk moment een paar tenen kan kwijtraken aan een auto, begon het toch vertrouwd te voelen en steken ook wij inmiddels over zonder de links-rechts-links regel. Aangekomen bij het eetcentrum, was de vraag waar we gingen eten. Het voorstel van Sam om bij een Indisch restaurant te eten werd weggelachen bij het zien van de McDonald’s, Pizza Hut en de KFC. De KFC viel snel af omdat we al aardig wat kip naar binnen hebben gewerkt. Het was een beetje chaos waar we zouden eten omdat het bijna nergens kon met 17 man. Uiteindelijk naar Domino’s pizza waar de Margerita’s en Vegetarische pizza’s een ware verademing waren na al dat rijst. Daarna gingen we met de bus terug voor onze laatste Indische nacht.
Ten slotte nog wat tekst van een Indisch jochie: ggggggggggggggggggggggggggggggggggggggggggjggggcccccccccccccccr rvrvrrrrrrrrrxxxxx.
Wie de betekenis van deze afkorting kan uitleggen krijgt een sticker.
Ps. Nog een oproep voor de ouders: wij vermoeden dat dinsdag niemand behoefte heeft aan ook maar 1 korrel rijst. Helene en Petra: wij weten dat jullie deze blog lezen, een broodje kroket zou heerlijk zijn. Groetjes Patlijn
-
20 Juli 2015 - 08:50
Daphne:
Wat verdrietig om te horen van het meisje wat is overleden maar goed dat jullie als groep er zo mee omgaan, de domino pizza zal wel lekker zijn geweest na al die rijst, alvast een veilige reis terug naar Nederland
-
20 Juli 2015 - 10:16
P:
lieve Indiagangers, wat een verslag weer! Wat ontzettend verdrietig om zoiets heftigste mee te maken.Ook dat hoort helaas bij het leven.
Fijn dat jullie meisjes konden troosten.
Wat fijn om jullie morgen weer te kunnen zien ! Ha ha laat er nu net nasi op het menu staan voor morgen toch Helene! Lieverds ,veilige reis terug en tot morgenochtend! Groetjes Dave en Petra -
20 Juli 2015 - 10:27
Helene:
Lieve allemaal,
Stil en verdrietig word je van het verhaal van het overleden meisje en van het verdriet van de achterblijvers.
Het zal moeilijk voor de kinderen zijn, om jullie te laten gaan. Gelukkig kunnen we allemaal voor ze bidden.
Ze kunnen vast terugkijken op 2 heel fijne weken met jullie. Geweldig wat jullie allemaal hebben kunnen doen met ze!
De mensen uit de Blije Mare leven allemaal erg met jullie mee. Gister diverse mensen gesproken, die natuurlijk het blog lezen en allen zullen heel blij zijn, als jullie weer veilig thuis zijn. Daar hebben we ook in de dienst voor mogen bidden. Fijn om dat zo samen te doen.
Ik wens jullie sterkte bij het afscheid van de mensen en kinderen van het weeshuis en een goede vlucht.
Wij staan er morgen, niet met een broodje kroket, maar dat komt later wel goed:)
En rijst schrappen we voorlopig van het menu:)
-
20 Juli 2015 - 11:03
WiekeW:
Indrukwekkend verhaal. Morgen AGVtje dus maar? -
20 Juli 2015 - 19:04
Luuk En Annemarie:
Heftig hoor om dat zo te beleven. Hopelijk kunnen jullie je eigen emoties bij elkaar goed kwijt. En dan nog afscheid nemen. Van lieve kinderen en lieve mensen. Maar natuurlijk ook van die hitte. Kom lekker snel weer thuis, we have typical Dutch weather and typical Dutch food. Het is hier gewoon fantastisch. We wensen jullie een goede reis naar huis. Tot morgen op Schiphol. Groetjes.. -
20 Juli 2015 - 19:26
Henk:
hoi patrick en anton jullie mogen morgen kiezen kip tandori of nasi ik hoor het wel.
een goede reis en tot morgen.
-
21 Juli 2015 - 00:21
Trijnie:
Tjeetje jongens, wat heftig zo'n jong meisje, dat vlak voor jullie vertrek nog sterft. Wat zullen de andere kinderen daar ook verdrietig over zijn. Proberen jullie er maar goed voor elkaar te zijn.
Petje af hoor voor al jullie werk.
Voor dinsdag een hele goede terugreis en een veilige thuiskomst gewenst. We zien jullie vast weer snel in de kerk. Tot ziens en Hartelijke groeten,
Trijnie -
22 Juli 2015 - 09:54
Anton De Graaf:
9 kg afgevallen, maar was wel heel vet! -
04 Januari 2016 - 12:07
Anton De Graaf:
Vanochtend moeite met opstaan, vakantie is afgelopen en ik moet weer naar school. Op deze dagen denk ik vaak terug aan India. We zaten dacht ik in zuid India, want het was erg lang vliegen. In de vakantie ging ik naar Limburg ik vergeleek het met zuid India, en dan zie je toch duidelijk verschillen. Als je om je heen kijkt in India zie je van alles! In lumburg ook.
Gr,
Anton -
27 Juni 2016 - 18:15
Jeroen Terpstra:
haha Anton je spelling is egt heel slegt. Op welke schol heb jij leren schrijfen?
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
