Dag 12
Door: Jitske en Lise
Blijf op de hoogte en volg Noida
17 Juli 2015 | India, New Delhi
Na een lange, voor ons koele nacht werden we voor wakker op onze eerste ochtend in Deradum. Vandaag stond een trip de bergen in gepland. Gisteravond hadden we al te horen gekregen dat het originele plan iets veranderd zou worden, omdat door een ‘landslide’ na de regen van gisteren de weg niet helemaal geschikt meer was voor ons busje. Via kleine dorpjes en steile hellingen kwamen we tenslotte op onze bestemming, een klein valleidorpje langs de rivier. Omdat de meisjes niet meer in de busjes pasten, moesten de jongens en onze groep de tijd daar even doorbrengen. We besloten samen met Sam, één van de medewerkers van Grace Home, een stukje door de straten te lopen. Overal stonden kraampjes, sommigen met fruit en drinken, anderen waren leeg en werden ‘bewoond’ door bedelaars. We kwamen bij een stuk waar je vlak bij de rivier kon komen, wat we dus ook deden. De jongens van Grace Home vroegen Sam om toestemming om te zwemmen. Blijkbaar kregen ze dat, want ze begonnen met pootje baden, maar sommige jongens sprongen er ook gewoon in (met kleren aan!). Na lang twijfelen besloten ook Coen en Jeroen T. een duik te wagen. Ze vonden het wel erg lekker. We werden wel een soort attractie, steeds meer dorpsbewoners bleven staan en kijken. Zeker toen er meerdere mensen kwamen zwemmen, waaronder de duidelijk wat rijkere Indiërs. Deze konden we herkennen aan de wat dikkere buiken en de opzichtige horloges en gouden sieraden. Oohjaah, en natuurlijk de vrouwen die hij probeerde de versieren en mee te nemen onder de waterval.
Na een behoorlijke tijd zwemmen kwamen de meisjes ook aan. Zij moesten natuurlijk ook even pootjebaden en omdat zij aan de overkant stonden, konden ze even de waterval beklimmen. Het viel ons op dat in het water alleen maar mannen lagen en dat de vrouwen alleen maar hun voeten in het water hadden of hun handen onder de waterval hielden. Sam legde dit aan ons uit. Vrouwen, of in ieder geval de meisjes van Grace Home, zwemmen niet graag in het openbaar. Dit kwam onder andere door dat het halve dorp naar ons stond te kijken. Sam gaf aan dat niet iedereen in India even aardig is als de mensen die wij hebben leren kennen. Sommige mensen zijn, zoals hij het zei, gewoon ‘creepy’. Ze maken zich dus druk om de mensen om ons heen, niet zozeer om de meisjes zelf. Weer werd even duidelijk dat we echt wel in India zitten.
Toen iedereen klaar was met het water vertrokken we naar de ‘roperide’, wat gewoon een kabelbaan verder de berg op was. De bakjes waar we ingingen zagen er een tikje gammel uit, en toen één bakje geen ramen bleek te hebben, kregen sommige mensen het toch wel een beetje benauwd. Dat bakje hebben we toch maar niet gebruikt. Een paar meter voor het einde van de kabelbaan kon je de muziek van de kleine discotheek al horen. Boven aangekomen stonden een paar meiden al te dansen om een mix van Indiase muziek met een flinke beat eronder. Wij als groep hebben natuurlijk ook even al onze moves laten zien, iedereen vond ons zo goed dat ze met open mond stonden te kijken.
Wat wel meteen opviel toen we rondliepen in het dorpje en zeker toen we boven kwamen, was dat iedereen met ons op de foto wil. Sommigen vragen het en als je dan eerst nee zegt, bieden ze je zelfs geld aan. Zo hebben Coen en Mike 100 roepies verdient met een foto laten maken. Maar niet iedereen vraagt het en voor je het weet danst er een Indiër naast je en zie je een camera tegenover je verschijnen. Verder hebben we genoten van het mooie uitzicht op de bergen, die half waren verstopt onder de wolken.
Na een aantal liedjes was het helaas alweer tijd om naar beneden te gaan en terug te gaan voor de lunch. Onderweg merkte onze chauffeur Matthew dat de weg toch wel erg steil was om sommige stukken. De auto stond ineens midden in een haarspeldbocht stil. Hij redde het helaas net niet. Even een stukje langzaam naar achter rijden was genoeg om ons de berg op te helpen.
Eenmaal thuis waren de meesten na de lunch zo moe dat ze even gingen liggen. De hele middag was het eigenlijk wel goed weer en er is dus veel gesport en gespeeld. Er werd gevolleybald, gevoetbald, gebadmintond, over gegooid met een frisbee en croquet gespeeld. Dat laatste was voor ons niet helemaal duidelijk, dus daar hebben we (nog) niet aan meegedaan. Het voetbal werd glansrijk gewonnen door team Nederland, de volleybalwedstrijd Nederland-India moet nog komen.
Na een lange, warme middag wachten we nu op het avondeten. Stiekem hopen we allemaal dat het iets anders is dan rijst, want dat zijn we nu toch eigenlijk wel een beetje zat. Morgen alweer de laatste dag hier in Deradum, waar we aan het eind van de middag weer terug gaan naar Noida.
Tot morgen!
Na een behoorlijke tijd zwemmen kwamen de meisjes ook aan. Zij moesten natuurlijk ook even pootjebaden en omdat zij aan de overkant stonden, konden ze even de waterval beklimmen. Het viel ons op dat in het water alleen maar mannen lagen en dat de vrouwen alleen maar hun voeten in het water hadden of hun handen onder de waterval hielden. Sam legde dit aan ons uit. Vrouwen, of in ieder geval de meisjes van Grace Home, zwemmen niet graag in het openbaar. Dit kwam onder andere door dat het halve dorp naar ons stond te kijken. Sam gaf aan dat niet iedereen in India even aardig is als de mensen die wij hebben leren kennen. Sommige mensen zijn, zoals hij het zei, gewoon ‘creepy’. Ze maken zich dus druk om de mensen om ons heen, niet zozeer om de meisjes zelf. Weer werd even duidelijk dat we echt wel in India zitten.
Toen iedereen klaar was met het water vertrokken we naar de ‘roperide’, wat gewoon een kabelbaan verder de berg op was. De bakjes waar we ingingen zagen er een tikje gammel uit, en toen één bakje geen ramen bleek te hebben, kregen sommige mensen het toch wel een beetje benauwd. Dat bakje hebben we toch maar niet gebruikt. Een paar meter voor het einde van de kabelbaan kon je de muziek van de kleine discotheek al horen. Boven aangekomen stonden een paar meiden al te dansen om een mix van Indiase muziek met een flinke beat eronder. Wij als groep hebben natuurlijk ook even al onze moves laten zien, iedereen vond ons zo goed dat ze met open mond stonden te kijken.
Wat wel meteen opviel toen we rondliepen in het dorpje en zeker toen we boven kwamen, was dat iedereen met ons op de foto wil. Sommigen vragen het en als je dan eerst nee zegt, bieden ze je zelfs geld aan. Zo hebben Coen en Mike 100 roepies verdient met een foto laten maken. Maar niet iedereen vraagt het en voor je het weet danst er een Indiër naast je en zie je een camera tegenover je verschijnen. Verder hebben we genoten van het mooie uitzicht op de bergen, die half waren verstopt onder de wolken.
Na een aantal liedjes was het helaas alweer tijd om naar beneden te gaan en terug te gaan voor de lunch. Onderweg merkte onze chauffeur Matthew dat de weg toch wel erg steil was om sommige stukken. De auto stond ineens midden in een haarspeldbocht stil. Hij redde het helaas net niet. Even een stukje langzaam naar achter rijden was genoeg om ons de berg op te helpen.
Eenmaal thuis waren de meesten na de lunch zo moe dat ze even gingen liggen. De hele middag was het eigenlijk wel goed weer en er is dus veel gesport en gespeeld. Er werd gevolleybald, gevoetbald, gebadmintond, over gegooid met een frisbee en croquet gespeeld. Dat laatste was voor ons niet helemaal duidelijk, dus daar hebben we (nog) niet aan meegedaan. Het voetbal werd glansrijk gewonnen door team Nederland, de volleybalwedstrijd Nederland-India moet nog komen.
Na een lange, warme middag wachten we nu op het avondeten. Stiekem hopen we allemaal dat het iets anders is dan rijst, want dat zijn we nu toch eigenlijk wel een beetje zat. Morgen alweer de laatste dag hier in Deradum, waar we aan het eind van de middag weer terug gaan naar Noida.
Tot morgen!
-
17 Juli 2015 - 18:00
Annemarie Hilbrands:
Lieve Allemaal,
Wat mooi dat we zo de hele reis met jullie mee kunnen lezen. Een hele belevenis, met de kinderen van Grace Home. Geniet er met volle teugen van!! Het blijkt keer op keer dat de verschillen tussen India en Nederland enorm zijn.Jammer genoeg kan je daar niet omheen. Maak er met z'n allen nog een mooie laatste dag van in Deradum. Veel succes met de volleybalwedstrijd
Groeten Annemarie. -
17 Juli 2015 - 20:27
Lilian:
Heel leuk om te volgen wat jullie doen en meemaken! De tijd vliegt! -
17 Juli 2015 - 21:31
WiekeW:
Wat een mooie verhalen weer. Fijn dat jullie met elkaar kunnen beleven. Lvgrwwk -
17 Juli 2015 - 22:59
Frans:
Yoo Kadetti,
Gaat het weer een beetje? ouwe schwalbert! Heb je dat insect nog een kaart kunnen aansmeren :-)??
Veel plezier nog daar en vergeet niet dat je broer morgen jarig is!!
Hoi Anton,
Happy Birthday!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Wij gaan zondagmorgen op vakantie naar Italië. Als we terug zijn komen we snel langs om jullie foto's bekijken!
Doei
FFN -
04 Januari 2016 - 11:56
Annelijn:
When the time is right to go bek, then I want back to India. It was amezing, nice piepol!
-
04 Januari 2016 - 11:56
Jeroen Terpstra:
Ik weet het nog goed op deze dag was ik zo gespannen. Gewoon de Himalaya bezogt dit was zo spesciaal. Maar na deze dag zat ik wel even in een dipje, ik hat best wel heimwee.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
