Dag 2
Blijf op de hoogte en volg Noida
07 Juli 2015 | India, New Delhi
Vanwege de hitte heeft de hele groep vannacht niet erg goed geslapen. Het is in de kamers erg klam en de waaiers kunnen daar helaas weinig aan doen.
Om 08:00 uur stond ontbijt voor ons klaar. Was is dat goed verzorgd! Brood, fruit, melk, thee, koffie, alles is er. En terwijl we over de gang heen en weer liepen, zagen we al verschillende kinderen die ons lachend maar ook verlegen aankeken.
We mochten pas om 10:00 naar beneden komen, want dan zou de welkom ceremonie beginnen. Toen we de hal inliepen, werden we onthaald door klappende en zingende kinderen. Er werden bloemblaadjes naar beneden gegooid als confetti en kregen we een bloemenkrans om. Ik vond het erg ontroerend, dat ze zo hun best deden om ons een warm welkom te geven. En dat is zeker gelukt!
Vervolgens hebben we eerst met Pastor John gepraat, die ons enkele dingen vertelde en uitlegde: als we iets nodig hadden, konden we dat aan verschillende mensen vragen, de elektriciteit kan op elk moment uitvallen en weer aan gaan. Water is in de ‘woonkamer’ schoon om te drinken. Verder vertelde hij ook dat we niet buiten het hek van het terrein mogen komen. Dat leek ons al logisch, maar Pastor John vertelde waarom. Als ze in India blanken mensen zien, komt direct het idee omhoog dat zij komen om de hindoes te bekeren naar het christendom. Dit is natuurlijk al lang niet meer zo en stamt nog uit de tijd dat vooral Amerikanen naar India kwamen met onder andere dit doel. Maar dit zit nog steeds in het hoofd van de meeste Indiërs. Dus als we onderweg zijn, mogen we ook niet zomaar op straat gaan staan en rondkijken, we moeten eerst snel naar binnen bij een gebouw, zodat de Indiërs geen rare dingen gaan denken.
Daarna hebben we kennis gemaakt met de kinderen. Zelf sprak ik een jongen van 19 die mij vertelde over de wijk waar we in zitten en hoe hij bij Grace Home terecht is gekomen (ouders overleden aan tuberculose, zelf ook ziek en toen werd hij gevonden en opgenomen door Pastor John). Hij gaat in oktober naar een vervolgopleiding. Dat is het eerste mooie verhaal dat ik hoorde. Dat een jongen die veel heeft verloren, toch een mooie toekomst krijgt.
We hebben met verschillende kinderen gespeeld en hen geholpen met schoolwerk. Ze zijn allemaal erg nieuwsgierig en willen graag met ons spelen. Het is onwijs leuk en schattig.
Vanaf het dak van het weeshuis kunnen we ook goed zien in wat voor soort wijk we zitten. Het is echt een arme wijk. Gebouwen vallen half uit elkaar, overal ligt afval. Ook gister, toen we ’s nachts door New Delhi reden, zag je vervallen gebouwen, krottenwijken met huizen die bestonden uit plastic, golfplaten en doeken. Ook lagen er regelmatig mensen (met kinderen) op straat te slapen. En dat is vreselijk om te zien.
We hebben inmiddels lunch gehad: rijst met groenten en flink pittige kip (die volgens de vrouw van pastor John ‘little bit spicy’ was).
Ook het avondeten was erg goed verzorgd.
Om 08:00 uur stond ontbijt voor ons klaar. Was is dat goed verzorgd! Brood, fruit, melk, thee, koffie, alles is er. En terwijl we over de gang heen en weer liepen, zagen we al verschillende kinderen die ons lachend maar ook verlegen aankeken.
We mochten pas om 10:00 naar beneden komen, want dan zou de welkom ceremonie beginnen. Toen we de hal inliepen, werden we onthaald door klappende en zingende kinderen. Er werden bloemblaadjes naar beneden gegooid als confetti en kregen we een bloemenkrans om. Ik vond het erg ontroerend, dat ze zo hun best deden om ons een warm welkom te geven. En dat is zeker gelukt!
Vervolgens hebben we eerst met Pastor John gepraat, die ons enkele dingen vertelde en uitlegde: als we iets nodig hadden, konden we dat aan verschillende mensen vragen, de elektriciteit kan op elk moment uitvallen en weer aan gaan. Water is in de ‘woonkamer’ schoon om te drinken. Verder vertelde hij ook dat we niet buiten het hek van het terrein mogen komen. Dat leek ons al logisch, maar Pastor John vertelde waarom. Als ze in India blanken mensen zien, komt direct het idee omhoog dat zij komen om de hindoes te bekeren naar het christendom. Dit is natuurlijk al lang niet meer zo en stamt nog uit de tijd dat vooral Amerikanen naar India kwamen met onder andere dit doel. Maar dit zit nog steeds in het hoofd van de meeste Indiërs. Dus als we onderweg zijn, mogen we ook niet zomaar op straat gaan staan en rondkijken, we moeten eerst snel naar binnen bij een gebouw, zodat de Indiërs geen rare dingen gaan denken.
Daarna hebben we kennis gemaakt met de kinderen. Zelf sprak ik een jongen van 19 die mij vertelde over de wijk waar we in zitten en hoe hij bij Grace Home terecht is gekomen (ouders overleden aan tuberculose, zelf ook ziek en toen werd hij gevonden en opgenomen door Pastor John). Hij gaat in oktober naar een vervolgopleiding. Dat is het eerste mooie verhaal dat ik hoorde. Dat een jongen die veel heeft verloren, toch een mooie toekomst krijgt.
We hebben met verschillende kinderen gespeeld en hen geholpen met schoolwerk. Ze zijn allemaal erg nieuwsgierig en willen graag met ons spelen. Het is onwijs leuk en schattig.
Vanaf het dak van het weeshuis kunnen we ook goed zien in wat voor soort wijk we zitten. Het is echt een arme wijk. Gebouwen vallen half uit elkaar, overal ligt afval. Ook gister, toen we ’s nachts door New Delhi reden, zag je vervallen gebouwen, krottenwijken met huizen die bestonden uit plastic, golfplaten en doeken. Ook lagen er regelmatig mensen (met kinderen) op straat te slapen. En dat is vreselijk om te zien.
We hebben inmiddels lunch gehad: rijst met groenten en flink pittige kip (die volgens de vrouw van pastor John ‘little bit spicy’ was).
Ook het avondeten was erg goed verzorgd.
-
08 Juli 2015 - 00:03
Hilda:
Blij te lezen dat jullie een goede reis hebben gehad, en wat een warm welkom! Letterlijk en figuurlijk dan.
Hoop dat jullie allemaal een betekenisvolle start maken, aan de hand van de kinderen, die jullie zo verlegen welkom hebben geheten. Wat een verhalen hebben jullie elkaar te vertellen: groot en klein.
Lieve groeten Hilda -
08 Juli 2015 - 00:09
Hilda:
PS Ik zei toch Jeroen, en Jeroen is mijn "kleine" broer, dat jouw curry "slechts" een milde variant was.
Lieve groeten voor jullie allemaal, Hilda -
08 Juli 2015 - 07:45
Helene:
Fijn dat we dit allemaal zo met jullie kunnen volgen! Mooi om te lezen en ontroerend!
Succes en plezier daar verder! Henk en Helene -
08 Juli 2015 - 11:26
Arjan:
Hallo allemaal, fijn te weten dat jullie veilig en wel aan zijn. Contrast en hitte zal flink zijn zo die eerste dagen. Repsect!
Enigszins bevreemdend wel om te lezen dat jullie niet buiten het hek mogen, niet zomaar op straat mogen staan, of rondkijken maar snel een gebouw in moeten.
Heel veel plezier vooral met elkaar en de mensen daar en geef mijn groeten ook door aan Margo en Jeroen ajb. gr Arjan -
08 Juli 2015 - 14:06
Petra En Dave:
Lieve mensen, mooi om even iets te horen, gelijk door gestuurd naar de familie en vrienden, die allemaal meeleven. groetjes en een dikke knuffel aan Annelijn.
Liefs Dave en Petra -
08 Juli 2015 - 15:19
Y.Smit:
Dag mensen, wat leuk om dit te lezen. Ook voor alle ouders die even zonder kids zijn nu. Mooi die verhalen van een hele andere leefwereld. Sterkte met de hitte en alle goeds! Yvonne Smit -
08 Juli 2015 - 19:40
Jacobine Schuitemaker:
Beste allemaal,
Fijn te horen dat jullie een goede reis hebben gehad.
Een warm onthaal met zo'n geweldig ontbijt mag ontroerend zijn !
We wensen jullie een hele goede tijd toe . Sterkte met de hitte e d !
Hart Gr. Fam. Schuitemaker
-
08 Juli 2015 - 22:00
Gerwin Duine:
Beste allemaal,
Leuk om jullie kennismaking met India en met Grace Home en met alle kinderen te lezen. Ik hoop dat jullie een mooie tijd hebben. Blijf je verwonderen in het Incredible India.
Groet vanuit Hoevelaken, Grace Care NL
-
08 Juli 2015 - 22:49
Fam Vriend:
Hee Harriewarrie en Anton,
Leuk om jullie zo te volgen.
Veel succes en veel plezier.
Grtjes
Frans -
09 Juli 2015 - 12:17
Ria Moser:
Fijn verslag. Goed om te horen dat jullie veilig zijn aangekomen. Ben benieuwd naar het volgende verslag.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
